By : ชีวิตผมก็เหมือนหนัง
มีโอกาสได้อ่าน Lost Snow นวนิยายขนาดสั้น ที่เริ่มเค้าโครงเรื่องโดย “ณฐ ทองศรีพงศ์” และเขียนออกมาเป็นตัวเล่มโดย “อนุสรณ์ ติปยานนท์” แล้วก็เลยอยากจะมาแบ่งปันให้ทุกคนได้ลองอ่านกันบ้าง โดยเฉพาะเมื่อมันถูกแปะป้ายโปรยปกว่า เป็นนวนิยายเล่าเรื่องของพวกเราชาว LGBTQ
 
โดย Lost Snow นั้นเล่าเรื่องราวของ “ธันวา” ชายหนุ่มผู้หลงใหลหิมะ ได้บังเอิญพบหน้ากับ “พล” ชายหนุ่มอีกคนโดยบังเอิญหลายครั้ง และจากคนเคยเห็นหน้า ก็กลายมาเป็นเพื่อนคุยแลกเปลี่ยนความคิด ความหลงใหล และมุมมองของชีวิต ก่อนที่ความบังเอิญจะทำให้ทั้งคู่ได้พบกันอีกครั้งบนรถไฟที่มุ่งหน้าสู่เชียงใหม่ ก่อนที่ฝ่ายหลังจะตัดสินใจติดสอยห้อยตามธันวาไปเชียงรายด้วย แล้วได้มีโอกาสดูแลและมอบความอบอุ่นทั้งกายและใจให้กับเขา ทว่าความสัมพันธ์เช่นนี้จะเป็นจริงได้หรือ บางทีมันอาจจะเป็นแค่เพียงเกล็ดหิมะที่ไม่มีโอกาสตกลงปกคลุมพื้นที่เมืองร้อนได้เลย
 
ชอบตัวเรื่องที่จุดประกายจากภาพของเหตุการณ์หิมะตกที่เชียงรายในปี พ.ศ. 2498 มาก ซึ่งมันสามารถส่องสะท้อนถึงเรื่องราวความสัมพันธ์ที่เหมือนจะไม่มีทางเป็นจริงได้ของตัวละครชายหนุ่มสองคนซึ่งบังเอิญได้พานพบ แลกเปลี่ยนความรู้สึกนึกคิด โอบกอดกันและกัน ในชั่วระยะเวลาสั้นๆ ในยุคนี้ได้ดี เพียงแต่ว่า พอตัวหนังสือมันถูกเขียนขึ้นจากเค้าโครงเรื่องที่คล้ายๆ ว่าจะพัฒนาเป็นโปรเจ็กต์ภาพยนตร์ต่อ มันก็เลยมีความเป็น “บทหนัง” ที่เล่าเรื่องด้วยภาพ ฉาก และการกระทำของตัวละคร มากกว่าความเป็นนวนิยาย แอบรู้สึกว่ามันสั้นไปนิด (ไม่ได้เกี่ยวกับจำนวนหน้า แต่เราหมายถึงตัวเรื่องและรายละเอียดต่างๆ) และจริงๆ มันยังขยายเรื่อง แต่งเติมบรรยากาศ และเพิ่มความรู้สึกนึกคิดให้กับตัวละครต่างๆ ได้มากกว่านี้ และหากเป็นเช่นนั้นได้ มันจะจับใจเราได้มากขึ้นอีก